Yol da sizin Tüm o kırıklar da
-
…Ardım sıra, yollara hayalimin kırıklarını bıraksam, yeter mi bu izler beni kendime getirmeye acaba ?
-
Peki,
onca kırığı toplamak için gücümüz var mı ?
Geri dönüp, vazgeçtiklerimizle yüzleşmeye en çok da !
Haklısınız,
Zor…
Yüzleşmek zor…
O yüzden de sevmeyiz o aynaları…
Fotoğrafları albümlere hapsetmemiz de bundan…
Dünle göz göze gelmekten kaçışımız da…
Ve
…uzun denen hayat geçer !
Uzun bir yolun kırıkları içinde !
Kimine sizin karar verdiğiniz, kiminden başkaları için vazgeçtiğiniz !
Tamam da, bu kadar kırığın içinde, kaç parçamız eksik, hiç düşündünüz mü ? Aslında çok parça, ki her vazgeçişimiz bir parçaysa eğer… Milyonlarca parça ! Koca bir puzzle olduğumuzun gerçeğinde, bize dair resmin hiçbir zaman tamamlanamadığı bir oyunuz galiba… Oysaki hem kendimizi delicesine anlatmaya çalışıyoruz, hem de hep eksiğiz…
Toplanmamış kırıklar, aslında biziz !
Geride kalanlar da aslında kendimiziz !
Anlamaya çalıştığımız,
Anlatmaya çalıştığımız,
…ama her defasında vazgeçip, bir kırık daha yarattığımız hikayeleriz !
Sahi,
-
Görülmüş müdür, bir insanın bir başka insanın içinden geçenleri tıpatıp anladığı…
-
Sanmam !
O yüzden, vazgeçsek mi, ardımız sıra, yollara hayallerimizin kırıklarını bırakmaktan ? Hayatı, başkalarının replikleri ile anlatmaktan… OLUR almadan, ONAY olmadan karar veremeyen çaresizliğimizden…
Unutmayın !
Yol da sizin, tüm o kırıklar da !
“Geri dönüp toplayın” demiyorum kendinizi ama…
Daha fazla kırıp da dökmeyin kendinizi, bunun altını çiziyorum !
Aslında, başkaları kırıp dökmeden, bunu biz yapıyoruz kendimize… Bize dayatılan ve adına hayat denen kurallar silsilesi içinde yolumuzu bulmaya çalışıyoruz… Kaybolmamak için de diğerlerine benziyoruz… Kim hangi yoldan gitmişse, oradayız… Hatta adımlarımız bile kendi izlerine sahip değil, ki diğerlerinin izleri üzerinden seke seke ilerliyoruz…
Kendimizi kırıp dökmemiz de bundan !
Ardımız sıra, yollara hayallerimizin kırıklarını bırakmamız da !
Dert etmeyin, yalnız değilsiniz !
Şu hayatta, KENDİMDEN VAZGEÇMEDİM diyen hiç kimse yok çünkü ! Herkes, bir parçasından vazgeçti… Bazen de çok parçasından… Aksini söyleyen, yalana sarılmıştır ! Yusuf Atılgan’ın “Aylak Adam” kitabındaki cümle buna dair… “İnsanları, yalan söyledikleri zaman dinlemeyi severim ! Olmak istedikleri, olamadıkları kişiyi anlatırlar…”
Anlayacağınız, kırıklarla dolu bir hayatta, döküle saçıla da olsa, varız !
Sorun, ne kadar VAR olduğumuz !
Düşünün…
