Bayram Yaşansın Tüm Yüreklerde

Büyük felaketin ardından üçüncü Ramazan Bayramımız geldi çattı. Mezarlıkları ziyaret ettiğimde, şehir dışından gelen birçok vatandaşımızın gözleri yaşlı bir biçimde aile bireylerinin mezarlarının başında olduklarına şahit oldum. Şahit oldum diyorum ama ben de orada keyfi bir biçimde bulunmuyordum tabii ki... Annemi, babamı, kızkardeşimi, Tevfik abiyi, Abdulkadir abimi, Erhan reisi, İzzet dostumu derken ne kadar mezar ziyaret ettiğimi ben de bilmiyorum.

Bayramlar, mutluluğu ve sevgiyi birlikte paylaşmaktı bizler için. Ama bugün yine şunu anladım ki biz bayramı yaşayacağız ama yüreğimizin bir tarafı hep buruk kalacak. Kaybettiklerimizin anısı, boğazımızda bir düğüm, gözlerimizde bir yaş olarak kalacak. Yine de bayramların ruhunu yaşatmak bizim elimizde.

Bu bayram, sevdiklerinizin de sevmediklerinizin de ve hatta sevemediklerinizin de bayramını kutlamayı ihmal etmeyin. Kim bilir, belki bir umut dolu bayram kutlaması, bir hatır sormak yaralara merhem olur. Kimi zaman bir selam, bir tebessüm bile insanın kalbindeki kırıklara iyi gelebilir.

Hayat, kaybettiklerimizin hatırasıyla, elimizde kalanların kıymetini bilerek devam ediyor. Birbirimize daha sıkı sarılıp, daha çok gülümsemek için bayramlar en güzel vesilelerden biri. O halde, yüreğimizdeki eksiklikleri sevgimizle tamamlayalım.

Tüm insanlığa barış, sevgi ve dayanışma dolu bir bayram diliyorum. Bayramınız kutlu olsun!