6 Şubat: Unutulmaması Gereken Ders

  6 Şubat 2023 sabahı, hepimiz için zamanın durduğu anlardan biriydi. O sabah, bir çok insanın hayatından bir daha asla geri gelmeyecek şeyler koptu gitti. İçinde sevdiklerimizi, anılarımızı, evimizi, yuvamızı bıraktığımız bir enkazın başında kendimizi bulduk. Ben annemi kaybettim. Babamı, kardeşimi... Ve evet, aynı anda hepsini kaybettim. Bir şehir düşerken, çökerken, bir çok insanın sesi kesilirken, benim dünyamın sesleri de susmuştu. Depremin sabahı sırf ölü sayılarından ibaret bir felaket değil; hayatta kalanların şiir gibi yitip giden hikâyeleriydi. Kimimiz bir daha "anne" diyemeyecek, kimimiz "baba" diye çağıramayacak. Evlatlarımızın gülümsemesi, dostlarımızın kahkahası, evlerimizin kapı eşikleri şimdi yok. Şimdi enkaz. Bir anı düşünün, hep hatırladığınız bir an. Belki bir bayram sabahı ya da bir akşam yemeği. O anın içindeki herkesi ve her şeyi bir depremde kaybettiğinizi hayal edin. Bizim şımarıklıklarımız, planlarımız, yarınlarımız bu şekilde elimizden alındı. Ama bu yazı bir acının altını çizmek için değil. Bu yazı, yitirdiklerimizin ardından gelen sorumluluğumuzu hatırlamak için. Deprem, doğadan gelen bir felaket olabilir ama biz insanlarız, çaresizliğimizle birlikte sorumluluklarımızı da taşıyoruz. İnsanları enkaz altında bırakmak bir kader değil; tedbirsizliklerin ve sistematik hataların sonucudur. Şehirlerimizi daha dayanıklı yapma şansımız varken bunu yapmamak, yitip giden hayatlardan hepimizi sorumlu kılar. Bu ülkede bir daha "6 Şubat" yaşanmasın diye hepimizin birer ferdi, birer vatandaş olarak yapacağımız şeyler var. Ben annemi, babamı ve kardeşimi kaybettim. Ama bu kaybın altında ezilmek yerine, yükselen bir sorumluluk hissiyle hayatımın geri kalanına tutunmaya çalışıyorum. Çünkü onları unutmak demek, onları gerçekten kaybetmek demek. Unutmayalım, çöken sadece binalar değil; unutulan derslerle birlikte umutlar, hayaller ve nesiller de yitiyor. Ama bu enkazdan yeni bir umut doğabilir. Daha dayanıklı, daha adil bir dünya inşa etmenin tam zamanı. 6 Şubat'ın acısı her daim kalbimizde olacak. Ama bu acıyı bir şeylere dönüştürebiliriz. Anılarını yaşatırken, hatalarını bir daha asla tekrarlamayacak bir geleceği birlikte kurabiliriz.