Sustukça artarmış kelimeler Sustukça daha fazlası birikirmiş
Bazen…
Hani bazen…
Sadece susarsınız…
Kelimesiz kalmak değildir bu…
Aksine…
O anı; birikmek, biriktirmek için kullanırsınız…
Dediğinizi duyar gibiyim !
Eeeee… ya sonra !!!
Sonrası yok… !
Hayat bazen sadece o an…
Düşündüğünüz an…
Sormak için ayağa kalktığınız an…
Hayat adına BURADAYIM dediğiniz an…
Mücadele verdiğiniz her an…
Kendinizle baş başa kaldığınız an…
Gülümsediğiniz an…
Bir şiir kaleme aldığınız an…
Hikâyenizi anlattığınız o an…
Hüzünlendiğiniz an…
Uzaklara daldığınız her an…
Anlar…
Fark etmeyiz pek ama… O her an, besleniriz… Bazen artar, bazen azalırız… Ama o anların hiç birinden vazgeçemeyiz… Çünkü her bir parçasındayız… Ve o her bir parçada kendimizden birazını bırakırız…
Biraz…
Birazımızı hüznümüzde…
Birazımızı gülümsememizde…
Birazımızı hayal kırıklığımızda…
Birazımızı kalp kırıklığımızda…
Birazımızı korkularımızda…
Birazımızı yalnızlığımızda…
Birazımızı teslimiyetimizde…
Birazımızı kalabalığımızda…
Biraz…
Haklısınız…
Susmak istediğimizde bile çoktur, kelimelerimiz… Çünkü bitmez, hikâyelerimiz… Bitmek bilmez, anlatacaklarımız… Bitmez… Susarken bile bitmez… Aksine… Sustukça artar… Kelimeler, cümleler, paragraflar, sayfalar dolusu hayatlar ve sonunda kitap olan o minik minik anlar…
Belki bundan, her gün bu sayfada buluşmamız… Birbirimizi okumamız… Birbirimizi anlamaya çalışımız… Birbirimize kızışımız… Yan yana duruşumuz… Ara ara uzaklaşmalarımız… Birbirimize yabancı gibi kalsak da, aslında bu sayfa ile beraber kocaman bir aile oluşumuz…
Geçen gün, Londra’da yaşayan bir arkadaşımın “Daha ne kadar Türkiye’desin?” sorusunu düşünürken yazdım bu yazıyı… Bir gün o ‘an’lar biter ve bu sayfaya bir NOKTA koyar mıyım, diye düşündüm… Ama düşündükçe de, bu sayfanın çok kişiyi bir araya getiren ve hayat adına düşünmeye zorlayan çabası adına mutlu oldum…
İşte bu an, gülümsediğim bir an…
Bana keyif veren bir an…
Niye mi ?
Diyen güzel demiş bakın…
-
Samimiyet, karşılıklı gülüşmek değildir...
Kendi gönlünden, karşındakinin gönlüne konuşabilmektir…
-
Sanırım biz bunu yapabildik…
Ben biriktirdim…
Siz omuzladınız…
O yüzden…
Siz de gülümseyin ;)
Hatta şairin dediği gibi…
-
Her şeyi bir kenara bırak bugün.
Biraz zaman ayır gönlüne.
İçini dinle, dertleş gökyüzü ile.
Bırak, yarım yamalak kalsın günlükler.
Bir çay koy, kendine ve kalbine.
-
