Şiirler güzeldir Ama okuyanda güzeldir
Google, Sadri Alışık’ı logosuna taşımış geçenlerde, ki onu izleyen ve dinleyen bizlere çok şey hatırlattı bu ayrıcalıklı görsel, hani en çok da o eli şapkasında durur haliyle selam verirken…
Tabi bir de şiirler var, ondan dinlediğimiz…
Hayatı anlattığı, aşkı fısıldadığı, kalbe dokunduğu…
Bugün, bir tanesi ile başlayalım istiyorum…
-
Ben, bir İstanbul yalnızıyım…
İçerim hep hasret çarşısı…
İşim budur, geceleri sevgiler satarım…
Mehtaplar, denizler, çiçek kokuları satarım…
Hasret çarşısıdır, rengarenk bu dükkan…
Gündüzleri kapanır…
Renklerin hepsini satarım da,
Maviyi, bir çift gözde kendime saklarım…
-
Haklısınız, hüzün de var, kelimelerinde…
O zaman, bir tane daha…
Bir Sadri Alışık daha…
-
Bir sabah uyandığınızda,
beni bulamayacaksınız…
Bir hicaz şarkı,
rüzgar olacak denizlerinizde,
üşüyeceksiniz…
Bir rıhtımda tiz bir ıslık,
her kundakta yeni bir yalnızlık,
beni bulamayacaksınız…
İstanbul’un üzerinde kavak yelleri…
Bir bir gemiler uzaklardan…
Sizin eteklerinizde ziller…
Sizinle olmayacağım,
Anlamayacaksınız…
-
Sizi bilmem, ama ben, Müşfik Kenter de çok dinlerim…
Şiirler, ait oldukları, onların lisanından anlayanlarda anlamlılar galiba…
Belki de, her kelimede nefesin ne kadar derine inmesini bildiklerinden…
Her cümleye ekli kalp atışlarını en iyi duyan olduklarından ya da…
Demeyin, BEN DE OKURUM, demeyin…
Okursunuz okumasına da, o kalp atışı olmuyorsa, şiir de olmuyor…
Sadri Alışık da, Müşfik Kenter de buna dair…
Şiir okuyanın farkı noktasında, belki de söylenebilecek en iyi kelimeler için, Müşfik Kenter’in ablası Yıldız Kenter’de mola alalım mı biraz ? Müşfik Kenter’in cenazesinin getirildiği Kenter Tiyatrosu’nda, ablası anlatsın, şiiri kalbiyle okuyan kardeşini…
-
Genç yaşlarda, benim ilk hocalarımdan biri oldu... Müşfik'ten en çok doğallığı öğrendim... Sahici olabilmeyi… Gerçek olabilmeyi ve bunu büyük bir sadelik içinde, gösterişsiz yapabilmeyi Müşfik'te gördüm... Hiç belli etmeden, onun ortaya koyduğu ustalığını izleyerek büyüdüm... Ona minnettarım... Müşfik olmasaydı, Kenterler olmazdı... Kenterler diye bir şey oldu, Müşfik'in sayesinde oldu... Ona hep ihtiyaç duydum... Onu hep gıptayla izledim... İlk öğrencim ve en büyük, en değerli hocam oldu...
-
Sanırım, şiire de, sanata da hayat veren şey, alçak gönüllü ruhlar…
Sahnede devleşen Yıldız Kenter’i de bu anlamda özel yapan şey bu…
Onlar, okuduklarını güzelleştiren insanlar…
Ve iyi ki hayatlarımızda olmuşlar…
