Rahmi Doğanı unutmadık Başarının sessiz imzasını
-
Tanrı, bir anlığına yeryüzüne eğilip, usulca üfleyerek hafızamızı silseydi ve biz, yaşanmış her şeyi unutarak, iki yabancı gibi yeniden karşılaşsaydık, ne olurdu? Birbirimize aldırmadan geçer miydik? Yaşadıklarımızı bir daha yaşamak için birbirimize doğru bir daha yürür müydük?
-
Ahmet Altan’ı okurken, bu kentin dün hikâyesi ile bizler geldi aklıma…
Ardından Frida Kahlo geldi, söyledikleri geldi…
-
Kadınları bu kadar yoran şeyi biliyorum… Dağılanı toparlama arzusu… Sadece dağılan evi barkı değil ! Dağılan her şeyi… Yuvayı, çocukları, gençliği, dargınlığı, kırgınlığı, yaşayamamayı, geceyi, gündüzü, her şeyi…
-
Her ikisinde de bu kent var…
Bu kentin dağınık yorgunluğu var…
Unutulmuşlukları, ertelenenleri var…
Biriktirdikleri, söyleyemedikleri var…
Gördüğü şiddet, acı, çığlık, kavga var…
Ara ara onun yerine, o dağınık yorgunluğu toparlamaya çalışanlar da yok değil… Unutulmuşluklarını gündeme taşıyıp, ertelenenleri herkes için gündem yapanlar da… Hatta biriktirdiklerini gün ışığına çıkartıp havalandıranlar da… Söyleyemedikleri için konuşanlar da…
Haklısınız…
Seviyoruz sahne almaları…
Elde mikrofon, rol çalmaları…
Finalde de toplamayı alkışları…
Bu kent adına BEN demeyi, SEN dedirtmeyi…
Üzerlerine ekledikleri fotoğraflarıyla, hizmet yarışına girenleri…
YAPTIM diye bağıranları, ama onca bağırmaya tek bir anlam bile yükleyemeyenleri…
Sanırım bu yüzden Hatay Valisi var bugün bu sayfada… Adalı Konağı ve eski Meclis Binası için kollarını sıvaması ile başladığı işe Vakıf İşhanı ile devam eden Rahmi Doğan var, ki bu konuda onca yazıp çizen biri olarak ona TEŞEKKÜR etmeden geçip gitmeyelim istedim, eldekinin yorgun hikayesinin yanı başından…
Hatırlamak önemliydi…
Emeğin hakkını ödemek de…
Hele ki size özlediğinizi veriyorsa…
Demiş ya Sunay Akın…
-
Eskiden oturduğun o mahalle var ya, orayı özlersin…
Çocukluğunu özlersin…
Senden gidenleri özlersin…
Ölen yakınlarını özlersin…
‘Artık işime yaramaz’ deyip de çöpe attığın,
Ya da birisine verdiğin oyuncaklarını özlersin…
Geride bıraktığın insanları özlersin…
En kötüsü ne biliyor musun?
Özlediklerinin hiçbirisi geri gelmez…
Sadece “Özlersin”…
-
Bu kadim kent adına özlediklerimizin listesi o kadar ağır ki, üzerimizdeki o ağırlığı hafifleten Vali Doğan’a teşekkür de bir borç… En çok da, bu kadar iş yapıp da BEN demediği için… ALKIŞ için SAHNE ve MİKROFON kavgası yapanlara katılmadığı için…
Ama sadece yaptığı ve bu kentin kalbine kalbini eklediği için…
Teşekkürler…
