Onlar vazgeçmeyecek Siz de onlardan vazgeçmeyin

700 hafta sürdü… Tam 700 hafta… Kayıplarının çerçeveli fotoğraflarını göğüslerine bastırdılar her buluşmalarında… Birbirlerinin gözlerinde bıraktıkları umutsuzluklarına inat, vazgeçmediler…

Belki de dendiği gibi…

-

En büyük israf vazgeçmektir…

O kadar umut, hayal ve dua biriktirip,

Sonra vazgeçmek…

İsraf değil de nedir ?

-

Yok…

Vazgeçmediler…

701. hafta için yine bir araya geldiler ama, göğüslerine bastırdıkları kayıpları ile çaresizce beklediler bu defa… İstanbul’un birkaç metrekarelik bir köşesinde sessizce yere oturup kayıpları için başlattıkları sessiz protestoya dahi tahammül edemeyenlerimiz varmış, onu anladık… İçinde şiddet, haykırış, taş, sopa, slogan olmasa da, MUHALİF kimlik her şartta SAKINCALIYMIŞ, bunu da…

701. haftada yasaklanan onlara bakınca Ankara’nın ne gördüğünü siz de benim kadar merak ediyor musunuz ?

Sahi, onlara bakınca ne görüyorsunuz ?

Cumartesi Annelerinde ne görüyorsunuz ?

Yaşadıkları acının ötesinde ne görüyorsunuz ?

Onlarda, onları sakıncalı yapan ne buluyorsunuz ?

Acılı bir anneden, babadan, eşten niye korkuyorsunuz ?

Acıları ile koca bir ömür geçirmişlerden ne istiyorsunuz ?

Onlar mı ?

Belki biraz umut…

Ama en çok da şefkat…

Zor mu ?

Onlar vazgeçmiyor… Öyle ki, 5 Şubat 2011’de Dolmabahçe’deki Başbakanlık Ofisi’nde Erdoğan ile bir araya gelen Cumartesi Anneleri, yaşadıkları açmazdan çıkmak için Erdoğan’dan ikinci bir randevu istiyor ve isterken de bakın ne mesaj veriyorlar…

“Kayıplarınızı aramaktan asla vazgeçmeyeceğiz. Bizler, devletin güvenlik güçleri tarafından kaybedilenlerin arkadaşları, eşleri, dostları, anneleri, kardeşleri ve insan hakları savunucuları olarak, 1995’te Galatasaray’a çıktık. Çünkü bizim yakınlarımız gibi, herkesin gözü önünde gözaltına alınanlar vardı. Savcılar, ‘Türk polisi işkence yapmaz’ diyerek dosyalarımızı başlatmadan kapatıp, biz aileler için hak arama yollarını kapatıyorlardı. Adalete ulaşamamamızın neticesinde Galatasaray’ı kendimize mekan ettik.”

Bitmedi…

“700’üncü kez buluşmamızın engellenmesi ve ailelerimizin gözaltına alınması, adalete olan inancımızı bir kez daha sarstı. İçişleri Bakanı’nın hakaret içeren açıklamaları bizi derinden etkiledi. ‘700 hafta boyunca bitmedi ümitlerim, solmadı karanfilim’ diyerek Galatasaray’da buluştuk. Bu sorun, temel bir hukuk ve demokrasi sorunudur. Devlet politikası, hukukun üstünlüğüne ve barışa giden yola barikat kuruyor. Bu barikatı aşmak yurttaşlık görevimizdir. 701’nci hafta da her Cumartesi olduğu gibi yine Galatasaray’da olacağız. Tüm failler yargı önüne çıkartılıncaya kadar adalet talep etmekten asla vazgeçmeyeceğiz.

Konu ile ilgili kayıp aileleri adına oluşturacağımız bir heyetle, sizinle görüşmek üzere acil randevu talep ediyoruz…”

Talep, annelerden…

Talep, babalardan…

Talep, eşlerden…

Talep, acıdan…

Karşılık versek mi ?

Ve daha fazla kaybetmesek…

En çok da birbirimizi…