Listemizi sıralayalım mı Kaçında DURDUK düşünelim
Herkes eteğindeki taşları döksün, desem… Şikayetlerinizi sıralamaya neyden, hangisinden başlarsınız ? Ben mi ? Aslında birileri bizden önce davranmış ve toplumu içten içe çürütenleri madde madde yazmış, ama aralara ben de bir şeyler ekledim…
Evet…
Sıralamaya başlayalım mı ?
Biz kaçındayız, düşünelim…
-
Toplumsal cepheleşme…
Siyasileşen DİN olgusu…
Dayanışmanın YOK olması…
Muhalif kimliklere BASKI…
Üretimin zayıflaması…
Tüketim çılgınlığı…
Yoksulluk…
YANDAŞ kültürünün gelişmesi…
Ağır vergi YÜKÜ…
Liyakatsizliğin artması…
Özgür basına baskı…
Adaletsizlik ve azalan güven duygusu…
Umutların kırılması ve mutsuzluk…
Göçün hızlanması ve nüfus karmaşası…
Artan gurur ve kibir…
Gösteriş, riyakarlık ve YALAKALIK…
Hesap vermeme ve dokunulmazlık…
Yaratılan ÖTEKİ kalabalıklar…
Gözaltına alınan, tutuklanan kelimeler…
-
Eldekilerin kaçındayız, düşündünüz mü ? Ben düşündüm… Düşünürken de, ‘bir zamanlar…’ diye başlayan hikâyemizin ‘saf’ kalan DÜN kısmında biraz mola aldım ama… Bugün mü ? Sanırım dendiği gibi… “Saf zeytinyağı, saf süt, saf bal, saf altın övülürken… İnsanın safı, bu çağın soytarısı olmuş…”
Peki, kirlenmişliğimizin listesinde KAÇ’ında durduk ?
1… ?
5… ?
7… ?
Haklısınız…
Bir çoğunda durduk…
Hatta oldukça fazlasında…
Peki, gerçeğimizden kaçsak mı, hani hep yaptığımız gibi… Yoksa daha iyisi için AYAĞA mı kalksak, BURADAYIM desek, KONUŞSAK, yaşama dokunsak, ara ara bir adım öne çıksak, GÖRÜNÜR olsak, UMUT olsak, UMUT versek, ki bu defa ALAN değil ama VEREN olsak…
Geçen Küçük İskender’i okudum, bu kelimeleri cümlelerin bedenlerine yapıştırırken…
Demiş ki…
-
radyo oyunlarına benzer insan hayatı
hep arkası yarın!
arkası yarın! arkası yarın!
sanki hep arkalarda kalmışçasına,
yarın!
sanki hep arkalarda kalması gerekirmişçesine,
yarın!
-
O zaman, bugünden yarına UMUDU taşımak gerek…
ARKASI YARIN denen için de YARIN’dan umudu kesmemek gerek…
Ne dersiniz ?
