İtiraf ediyorum Ben bir katilim

-
Kendi kendimizi öldürüyoruz ! Bizim olmayan, bizden olmayan hayatlar yaşıyoruz ! Her birimiz, kendi katilliğimizi yapıyoruz ve sırtımızda da bir ömür kendi cenazemizi taşıyoruz ! Çürüyoruz, kokuşuyoruz, her yere ölmüş bedenimizle gidiyoruz ! Bu kokuyu duyumsayanlarla o yüzden ilişki kuramıyoruz... Kendi kendimizi, başkalarının doğrularıyla, ölçüleriyle öldürüyoruz... Başkalarının arzularını, kendi arzularımızla karıştırıyoruz… Düşüncelerimizi engelliyoruz… Çünkü daha iyisini dışarıda sanıyoruz… Filizlenen düşüncelerimizi sulamaktansa korkuyoruz…

Böylece öldürüyoruz kendimizi !
-

Buna dair cinayeti işlemeyen var mı aramızda ?

Hadi, dürüst olun !

Her insan bir şekilde kendi katilliğini yapar !

Hakkı yendiğinde, sustuğunda !
İnanmadığı bir savaşa girdiğinde !
Söz sırası geldiğinde, vazgeçtiğinde !
Ona dayatılan replikleri kabul ettiğinde !

Daha da garip olan,

… Sormadığımız soruların cevaplarını dahi toplum hazırlar bize !

Oysa ki o cevaplar da ait değildir bize !

Ama toplumla uyumludur !

İstediğimiz de bu mu ?

Bir ömür boyu uyum mu ?

Peki ya KENDİMİZ !

Hani,

…bulamadığımız !

Belki de bulmamıza izin verilmeyen !

Hangisindeyiz ?

Bir tanesi demiş ki, “Toplumsal olma adına bireyselliğimi gömdüğüm bir dönemdeyim…” Toplumsal çatışmalarımızın temelinde de bu olmalı ! KENDİ olamayan, ama toplumsal bir varlık olduğunu kanıtlamak istercesine ellerini havaya kaldırarak olana bitene teslim olanlar yüzünden, sahte bir UYUM hikayemiz var, aslında birbirini hiç tamamlayamayanlar olarak ! Ama lafa gelince de, toplumuz !

Bir yazarın dediği gibi, “insanoğlunun en büyük trajedisi, kendinin olmayan bir ruhla yaşamak zorunda olmasıdır…”

Toplumsal trajedilerimizi, bir bakıma, önce KENDİMİZDEN vazgeçerek başlatıyoruz galiba !

Birey olamadan, toplum olmaya kalkışıyoruz !
Aslında, topluma yeni köleler yetiştiriyoruz !

Ne dersiniz ?

Siz düşünedurun, Muhsin Çetin’in kelimeleri ile başladık madem, onla da bitsin bugün…

Dediği gibi;

-
Hepimiz suçluyuz, hepimiz hapisteyiz. Kendi ellerimizle duvarlarını ördüğümüz hapishanelerde, müebbet mahkumlarız… Davacı, hayat.. Davalı, biz… Davayı izleyenler, toplum... Hakim, ruhumuz… Avukatı yok bu davanın !
-

Sahi,

…kendi inşa ettiğimiz bu hapishaneden kaçış için de bir planımız var mı ?

Olsun !

Hatta şimdiden kazmaya başlayalım !