İş hayatının SADAKATİ Buraya kadarmış hikayesi
-
Elimi, dostça omzuna koydum…
Meğer, yarası tam oradaymış !
-
Evet…
Paul Valery’deyim bugün, bir dost paylaşımında…
Bir arkadaşım, yaşadıklarını anlattığı bir yazısında, hem biraz düşündüren hem de insana kendisini sorgulatan detaylara yer vermiş, ki açıkçası kendimi aradım o hikayede ve sizlerin de o arayışa katılmanızı istedim ama !
Eldeki için UMUTSUZLUK mu demeli, yoksa DİK DURUŞ mu, bilemedim…
Tamam,
…gelsin o paylaşım ve ardından NOKTA’yı da beraberce koyalım !
-
İş teklifi aldım !
Şimdi sırada ne var ?
Ekstrem spor yapanların ruh hali de, hayatı karşılama halleri de farklıdır...
Anı yaşarlar...
Hayatı yakalarlar...
Ne istediklerini bilirler...
Hayalleri vardır...
Planları da...
Böylesi insanların iş hayatı da bu çizgide ilerler... Onlar için "yetenekleri", uğruna iyi para ödenmesi gereken değerlerdir ve işyeri sadakati de o yüzden yoktur, ama o yeteneklerin değerini ödeyenler vardır...
Ben mi ?
Aslında tam da bu noktada duran arkadaşımla çokça bungee atlayışı yapan biri olsam da, o sıkça eleştirilen işyeri sadakati bende kemikleşmiş bir durumda !
Haklısınız,
...bu halde olan bizler, kaybediyoruz !
Ne istediğimiz maaşları, ne de primleri alabiliyoruz !
Peki, mutlu muyuz ?
Tüm bunları yazıp çizerken, işverenimden bir teşekkür aldım geçenlerde ! Bugüne kadar verdiğim emekler için bana teşekkür eden, bundan sonraki hayatımda da başarı (!) dileyen, yazılı bir bildirimdi bu aslında... İşte o an, SADAKATİM ve BEN, baş başa kaldık !
Yeteneklerim mi ?
İşsiz !!!
Anlayacağınız, sadakatle bağlanabileceğim bir iş bakınıyorum yine !
Yok,
...akıllanmadım !
-
:)
Siz ne düşünüyorsunuz bilmiyorum ama…
Açıkçası,
…akıllananlardan mıyız, yoksa bodoslama ilerleyenlerden mi, karar veremedim !
Haklısınız !
Bizler, SADAKAT sermayesini es geçemeyenleriz !
