İçimde susmuş bir ses var Sırasını bekleyen kelimeler
-
“Sevgili dost,” demişti bir yazar,
“bana öyle bir kelime söyle ki
hiç eksilmesin…”
“Sevgili dost,” dedim,
“ölüm” …
Hiç eksilmiyor…
Tükenmiyor, yorulmuyor, durmuyor, cılızlaşmıyor…
-
Ölüme teslim hayata dair MUTLULUKLAR yerine KÖTÜ adına ne varsa üretme telaşında olmamız ne garip değil mi ?
Geçen buna dair şunu okudum…
-
Yüzün değil, hüzün görünür bazen aynada…
Yok, çekidüzen veremezsin…
O hep oradadır…
-
Haklı…
Siz de yapar mısınız bilmiyorum ama…
İnsan kalabalığında ilerleyen yüzlere bakarım ara ara…
Kimi yorgun…
Kimi düşünceli…
Kimi hüzünlü…
Kimi dalgın…
Kimi de kaybolmuş yüzlere…
Ama ortak bir noktamız var sanki…
Öfkeliyiz…
Öfkeli bakıyoruz…
Kafamızdaki kelimelerden mi ?
Belki de içinden çıkamadıklarımızdan !
Ya da ha bire ertelenen hayatlarımızdan !
Belki bundandır…
Hani şunu deyişimiz…
-
Ben yaralarımı hep kendim sardım…
Kahvemi de kendim içtim…
Bu yüzden hiç kimseye
ne hatrım, ne de
eyvallahım
olur!
-
Arayışlarımız da bundan belki…
Birbirimizden uzaklaşıyor olmamız da…
Oğuz Atay demiş ya…
-
Bazılarımız;
şiirlere, şarkılara, filmlere, kitaplara tutunuyor...
Sanırım artık insan, tutunamıyor insana…
-
Bugüne dair halimiz de bu mu ?
Oysaki içimizde susmuş koca bir ses var…
Ve sırasını bekleyen onca kelime…
Peki, biz ne mi yapıyoruz ?
Onu da Can Yücel söylesin…
-
Bazen hayat yorar insanı…
Şarkılar yorar…
Beklemek yorar…
Özlemek yorar…
Affetmek yorar…
Hoş görmek yorar…
Boş vermek bile yorar…
Ve insan susar…
Her şeye, herkese rağmen…
Elinden gelen tek şeyi yapar…
Bağıra bağıra susar…
-
Şimdi sorun kendinize… Sustuklarınızı sorun… En çok da BAĞIRA BAĞIRA sustuklarınızı… Sahi, hangileri onlar ? Sustuklarınız hangileri ? Ne kadar kalabalıklar ? Ne kadarınızı işgal ettiler ? Peki, hafiflemeyi düşünmediniz mi hiç ? Hafiflemek için konuşmayı düşünmediniz mi ? Susarak ağırlaştığınızı bilirken, ısrarınız niye o zaman ? Daha fazlasını yüklenme ısrarınız niye ?
Başlayın…
Önce birkaç kelimeyle…
Ardından bir iki cümleyle…
Ve belki de bir ilk paragrafla…
Ama başlayın…
Başlayın ve BURADAYIM deyin !
Ama bu öylesine bir BURADAYIM olmasın !
Bağıra bağıra deyin, bağıra bağıra BURADAYIM deyin !
