Hayat denen
-
Her şeye yetişmeye çalışırken, hiç yetişkin olamadan, kendini tanıyamadan, asla kendisi olamadan sönüp giden öyle çok ömür var ki…
-
…derken, 20 Haziran Dünya Mülteciler Günü’nden damlayan yaşam ve umut hikayelerinin fotoğrafları geçiyor gözümün önünden !
-
Yoksulluk ve açlık sınırında battığımız, mutasyon geçiren virüsler sebebiyle bir sabah Örümcek Adam olarak uyanabileceğimize inanacak seviyede psikolojik baskı altında olduğumuz ve mafya babalarının bile adalet istediği bir düzende olmaktan her ne kadar mutsuz olsak da, hala bazı şeylerin bizleri mutlu edebilmesini umut etmek…
-
…derken de, bugünün hayatları !
Ardından, ZAMAN denende duruyorum…
Aslında denilendeyim, FARK ET diyen de !
Şiirleri ve kitaplarıyla bilinen Yazar Mario Raul de Morais Andrade'nin “Olgunluğun Kıymetli Zamanı” adlı kitabından bir hikaye getirsin gerisini ve ZAMAN desin !
-
Ruhumun acelesi var!
Olgunluk dönemimde, kalan yıllarımı saydım ve yaşadığımdan çok daha az zamanımın kaldığını keşfettim... Bir şekerleme paketi kazanmış küçük bir çocuk gibi, yılları büyük bir zevkle ve iştahla yedim, ama… Azalmaya başladıklarını hissedince, artık teker teker, tadını çıkararak yiyorum !
Artık, yasaların ve yönetmeliklerin tartışılıp durduğu ve hiçbir işe yaramayacağını bildiğim sonsuz toplantılara ayıracak zamanım yok mesela…
Takvim yaşlarına rağmen hala büyümeyen aptal insanlara destek olmak için de zamanım yok...
Vasatlıkla uğraşmak için de zaman ayıramam…
Şişmiş egoların bulunduğu toplantılara katılmayı hiç istemiyorum…
Artık, dalaverecilere ve çıkarcılara tahammül etmiyorum…
Başarılı olmuş insanların yerine geçmeye can atan şu kıskanç insanlara hiç tahammülüm kalmadı…
Üst düzey bir makam için yapılan kavgaların çirkin sonuçlarına tanık olmaktan nefret ediyorum…
İnsanlar, detaylara değil, sadece gördüklerine bakar oldular… Benim zamanım ise gördüklerimle uğraşmayacak kadar değerli artık… Öz'ü istiyorum, ruhumun acelesi var ! Pakette şimdi daha da az şeker kaldı !
İnsan onurunu ve gerçekleri savunan, sorumluluktan kaçmayan, başarılarından dolayı şişinmeyen, kendi yanlışlarına gülebilen, vaktinden önce “OLDUM” demeyen, insan olmayı ANLAMIŞ insanlarla yaşamak istiyorum…
Asıl olan, hayatı değerli kılmış yaşantımızdır…
Hayatın sert darbelerinden yumuşak bir ruh ile çıkmayı başarabilmiş ve başkalarının yüreğine DOKUNABİLEN insanlarla olmak istiyorum…
Evet, olgunluğun bana getireceği o doluluğu hissetmek için acelem var… Elimde kalan tek bir şekerlemeyi bile kaybetmek istemem… Gayem, sevdiklerim ve vicdanımla barış içinde ve huzurla dolu olmaktır… Umarım, sizin için de aynısı olur… Çünkü her hâlükârda yaşlanacaksınız !
İki tane hayatımız var ve ikincisi…
Sadece bir tane hayatımız olduğunu anladığımızda başlıyor !
-
Evet…
Hayat denendeyiz !
Ve şimdi, düşünme zamanı…
Hem o hayatı, hem de elde avuçta kalan şekerlemeleri !
