DİN denen İNANMAK denilen
Türkiye’yi ÜLKE yapan şeyin ANADOLU ruhu olduğunu unuttuk gibi… Anadolu’nun da ANALAR diyarı olduğunu… Ve o anaların farklı farklı dinlerin, dillerin, kültürlerin, mezheplerin, etniklerin anaları olduğunu… Farklılıklarımızla BİZ olduğumuz gerçeğini… BİZ’i ben-sen-o diye ayırmak isteyenlerin ara ara BİZ’den parça koparma çabalarını… Bunun için de etniksel ve dinsel SEBEPLERİ gündeme sokma isteklerini…
Basit gibi görünen o TANRI-ALLAH tercihimiz de buna dair ! Askerin YEMEK duasına ‘BENDEN misin?’ sorusunu sormak buna dair ! ÖTEKİ hissedecek diğerlerini ANADOLU’nun BİZ ruhundan koparma isteği buna dair ! Sonunda AFİYET OLSUN diye hep beraber bağıran MEHMETÇİKLERİ tasnif etmek buna dair !
O yüzden, OLMAMIŞ !
Bu YAPTIK-OLDU olmamış !
Ne OLMUŞ ne de bize YAKIŞMIŞ !
Yok, bu elbise üzerimize oturmamış !
Hem oturmamış hem EĞRETİ durmuş !
Geçen gün bir arkadaşım paylaşmış…
Yunus Emre’den…
Buna dair…
Bize yaşatılanlara dair…
Okuyalım mı ?
*.*
Ak sakallı bir hoca
İstersen bin var Hacca
Hepsinden iyice
Bir gönüle girmektir
Gönül Çalab'ın tahtı
Çalap gönüle aktı
İki cihan bedbahtı
Kim gönül yıkar ise
Bir kez gönül yıktın ise
Bu kıldığın namaz değil
Yetmiş iki millet gelse
Elin yüzün yumaz değil
.*.
Tamam da…
Biz hangi ara bu hale geldik ?
Hangi ara birbirimizi DİN tartısına koyup ne kadar AĞIR çektiğimize bakar olduk ? Hele ki, ellerimizi açıp dua ettiğimiz, çokça yakardığımız YARATAN noktasında HİTAP şekillerimize TAKAR olduk ! Peki, niye ?
Beni İNSAN yapan, vicdanımı GEÇER kılan, kalbimi iyilik yönünde ATAR kılan SEN GİBİ olmam mı ? Yok mu başka kabulüm ? Bu son tartışmamız da buna dair bir yolculuk mu ? Eldeki DUA’yı devletselleştirme gayreti bundan mı ? Sahi, devlet denene DİN kimliğini giydirdik YETMEDİ de, detaylara mı takıldık ?
Sonra !
En sonra !
Bundan sonra !
Devlet’i DİN denen noktada şekillendirdikten sonra !
O zaman ne olacak, biliyor muyuz ?
Yaratan noktasında insanların NASIL dua ettiğine gelecek sıra ! Ellerini NASIL açması gerektiğini söyleyeceğiz onlara ! Hatta dua şeklinde DEĞER ayarlaması yapacağız ! Ardından giyimine gelecek sıra ! Yaşam şekline ! Konuşma biçimine ! Sakalına… Saçına… Selam verme haline ! Selam verirken ki sarılış haline !
Sahi, NE yapıyoruz ?
Siyaseten muhalifleri sevmiyoruz, anladık da !
Din’en size benzemeyenlere de mi geldi sıra ?
Bu o mu ?
Eldeki hikaye o mu ?
Olmasın !
Bu hikaye hiç yazılmasın !
Siz SİZ OLUN, bunu yapmayın Anadolu’ya… Bu toprakların birikmiş acılarına, hüznüne, mutluluğuna, ortak kaderine… Hele ki bir arada yoğrulmuş kültürüne… İç içe geçmiş yaşamların paylaşılmış fotoğraflarına… En sonunda oluşmuş aile albümüne…
Yok, bunu yapmayın !
Ne bize ne kendinize !
