Derdimiz biraz bu Sindirilmiş liyakat

Hatırlıyorum da,

…bu işe ilk başladığımda, ki tesadüflerle oldu diyebilirim, birçok kişi SEN DE GAZETECİ MİSİN diye sordu, sorguladı, hatta bana bakan gözlerde de BİZDEN DEĞİLSİN ifadeleri vardı çokça ama…

Sanırım, insanların kelimelerinden çok “BEN NE İSTİYORUM” kısmına odaklandığınızda, ortaya iyi bir şeyler çıkıyor, en azından KENDİ adıma bunu söyleyebilirim !

Aslında herkesin derdi, liyakat !

Mesleği, hakkıyla yapanlar !
Onurunu zedelemeyenler !
Kiralanamayanlar !
Satılamayanlar !

Haklısınız…

Az kaldık !

Ama madem derdimiz LİYAKAT, biraz bunda duralım ! Hatta, kendisiyle yapılan bir röportajda, “Sosyal medya üzerinden takipçi / popülerlik kazanan, sonra televizyonda oyuncu olarak karşımıza çıkan pek çok isim var… Ne düşünüyorsunuz bu konuyla ilgili?” sorusuna tam da bu noktada cevap veren Ali Poyrazoğlu’nda duralım !

Dediği mi ?

-
Bir şeyi itiraf etmeliyim ki, ben, onların hiçbirisini seyretmiyorum !

Karşı değilim…

Bu, dünyanın her ülkesinde böyle oldu ! Ama birkaç tanesinin filmine baktığım zaman, üzüldüm o insanlara... Ve onlara bunu yaptıranlara da üzüldüm… Para uğruna sanatı niçin alet ettiklerini hala anlayamıyorum !

Daha doğrusu, anlıyorum…

Yani, prodüktörlük sonuçta para işi, ama bunun bir seviyesi, çizgisi ve etik kuralları olması gerekir... İki tane tweet attı diye birisine film çektirip, o insanı da rezil etmenin gereği yok ! Oynayamıyorlar ! Çünkü beceremiyorlar ! %99’u...

Oyunculuk, profesyonel bir meslektir...

Ben, gidip beyin ameliyatı yapıyor muyum ? Mahkemeye çıkıp, birisinin avukatlığını yapmaya kalkıyor muyum ? Anlamadığın, bilmediğin işe bulaşmaman lazım... Büyük bir hadsizlik... Zaten Türkiye’de bir hastalık, bu… Memleketi kurtarırlar, sofralarda ! Düşünmek serbest ! Tabii ki ne istediğini söyleyebilirsin, ama kendini uzman görüp de ahkam kesmeyeceksin ! Ben, öyle davranmaya çalışıyorum… Bir de bilmediğin işi yapmayacaksın, özellikle bu konu sanat ise...

Sen, bir yerde iki tane tweet attın, binlerce beğeni aldın diye sana film, dizi teklifi geldiği zaman, “Yok, bu benim işim değil” ya da “Tabii yaparım, ama iki sene sonra görüşelim, bakalım ben şöhretimi devam ettirebilecek miyim ve kendimi eğitebilecek miyim, hocalardan dersler alıp kendimden bir oyuncu çıkaracak mıyım” diyeceksin…

Eskiden, mankenler için, “şu olur mu, bu olur mu, oyuncu olur mu” diye sorarlardı ! Ben de demiştim ki, “mankenler oyuncu olsun, siyasetçi olsun, bankaları yönetsinler… Manken, oyuncu mu olmak istiyor? Okuluna gider, ders alır, tecrübe sahibi olur, gider kendinden oyuncu çıkarır, çok da güzel başarır…” Bunu becermiş insanlar var; Kenan İmirzalıoğlu, Kıvanç Tatlıtuğ, Beren Saat… Beren, benim öğrencimdi ! Ona oyunculuğun ABC’sini öğreten, onu formatlayan insan benim... Daha sayamadığım bir sürü oyuncu var... Kendilerine eğitim veren, bu işe kendini adayan insanların haklarının yendiğini düşünüyorum... Oyunculuk okumuş, bunu meslek seçmiş insanların önü açılacağına, spor salonlarından adam toplayarak bu işin yapılması biraz tadını kaçırıyor ! Bu sadece oyunculukta böyle değil, her alanda liyakatsizlik başrolde, Türkiye’de !

Ayağımızı denk atıp, iyice bir düşünüp, liyakatin öneminin altını yeniden çizmeliyiz…
-

Haklı…

Kendi adıma,

…sanırım başardım !

Bugün hala “SEN GAZETECİ MİSİN?” diyenler yok değil tabi ! Ama bunu diyenlerle KENDİMİ aynı ligde tutmadığımı da söyleyebilecek bir noktadayım, ki bunu da çok iyi biliyorum ! Bunu kimileri hadsizlik sanıyor, ama değil !

Unutma…

Kendine inandığın kadarsın !
Ve inandığın kadarını başarırsın !