Bugün BİZ Olsun Mu, Konu? Aynada Gördüğümüzde Duralım!
Yorgunuz, ama mola dahi veremiyoruz ! Sıkıldık her şeyden, ama vazgeçme lüksümüz dahi yok, bunu da çok iyi biliyoruz ! Güvenimizi sarsan onca şeyin sıkışmışlığında, azaldık birbirimizden, hatta neredeyse tekiz şu hayatta, ama uzaklaşamıyoruz ! Ömrümüz, sürekli çalışarak, ama asla istenen seviyede doyamadığımız bir hat üzerinde ilerlerken, çaresiz olduğumuzu fark edip, susuyoruz ! Hiç bir şeye itiraz edemediğimiz gibi, itiraz edenlerin başına gelen örnekler yüzünden, kendi kelimelerimizi bile terk ediyoruz !
Öyle ki, repliksiz konuşamaz hale geldik, ama bunu da çok fazla itiraf edemiyoruz !
Türkiye'de okuyup, uzun yıllar süren işsizliğinin finalinde ABD'ye gitmeye karar veren bir arkadaşımın söylediklerini hiç unutmuyorum...
"Hayallerimiz var, hepimizin hem de ! İyi bir hayat istiyoruz, iyi para kazanabilmek, iyi bir evde oturmak ve saygı duyulan biri olmak da... Yıllarca KPSS maratonu içinde ve mülakat odalarında BİZ SİZİ ARAYACAĞIZ türünden biten o her görüşmede, umudumu azar azar terk ettim sanırım ! Ömrümü, gençliğimi, hayallerimin hala köklerinden toprağa sıkı sıkıya bağlı olduğu bir dönemi çöpe atıyordum, BELKİ GELECEK SENE dediğim o her an ! O kadar senem geçti ki, en sonunda aynaya baktığımda, aynada gördüğümden korktum... Yorgun düşmüş bir yüz, asık bakan bir ifade, öfkeli gözler, saçlarını bile taramaktan sıkılıp, yataktan kalktığı gibi bırakan bir adamdı, o aynadaki ! Yok, istediğim o adam değildi... Albümlerde de bırakmak istemedim kendimi... İşletme mastırı, ana dil gibi bir ingilizce, ama part time bulunan işlerle evin bütçesine atabildiğim o bir kaç kuruş, yetmedi hiç bir zaman ! Sanırım kararım biraz da bundan oldu... Aynada gördüğüm o adama, BEN SEN DEĞİLİM dedim ! SEN OLMAK İSTEMİYORUM da ! New York'ta ilk senem, bir çevre edinme çabasıyla, benzin istasyonlarından pizza servisi yapmaya varıncaya kadar, farklı farklı işlerde çalışmakla geçti... Yine zaman gitti, demedim ! Çünkü o bir sene boyunca farklı bir çok kursa gittim, kitaplar okudum ve yeni insanlar tanıyıp, yaşam alanımı genişlettim... Birinin dayısı ya da siyaset arkası gerekmedi, ikinci sene ! İnsanlar; okuldaki başarıma, diplomama ve yeteneklerime güvendi ! Bir borsa şirketindeyim, son 5 senedir ve ikinci senemde aldığım terfi ve kazandığım ek paralarla, artık ev arkadaşına bile ihtiyacım olmadan, kendi başıma bir eve çıkabildim... Bugün aynada gördüğüm adam; olgunlaşmış, yorulmuş, geride bıraktığı ülkesini özleyen, ama kendi hayatına sahip, hayallerini her gün taze tutan bir adam ! Yok, saçı başı karışık değil ! Kendime bakıyorum, seyahat ediyorum, hatta aileme para bile gönderiyorum ! Evet, mutluyum... Ama aradan geçen onca zamana rağmen, benim gibi o aynada gördüğü adamlardan ya da kadınlardan ürken, korkan, hatta nefret eden sayısız genci izliyorum bugün bile !
Değişmedik, değişmiyoruz, değiştiremiyoruz..."
Bu yazıyı okuyup da aynaya bakanlardan olur musunuz, bilmiyorum...
Belki de sık sık aynaya bakıp da gördüğünden mutsuz olanlardansınız... Sanırım, EN AZINDAN YALNIZ DEĞİLİM demek bile iyi hissettiriyor insana ! Peki, ne zamana kadar, bunu da düşündünüz mü ? Bazıları gibi, AYNAYA BAKMIYORUM diyerek durumu normalleştirmemiz de mümkün, haklısınız da !
Bir zamanlar bunu deneyen biri olarak,
...hiç işe yaramıyor, şimdiden söyleyeyim !
Sanırım en iyi çözüm,
...her yere birer ayna asmak !
Seçmek için, asıl kendimizi !
