…ben, SEN olsaydım Diyor muyuz hiç birimiz
-
Birinin hayatını yargılamadan önce, onun ayakkabılarını GİY ve onun geçtiği yollardan, sokaklardan GEÇ, onun takıldığı taşlara TAKIL… Yeniden ayağa KALK ve aynı yolu tekrar GİT, onun gittiği gibi…
Ancak o zaman onu yargılayabilirsin…
-
Aslında konu, biraz adalet, biraz da vicdan !
Haklısınız,
…her ikisini de beraberinde taşıyanlarımız çok değil artık !
Kolayındayız o yüzden !
Asıyoruz…
Kesiyoruz…
Yargılıyoruz…
Etiketliyoruz…
Ötekileştiriyoruz…
Söz hakkı dahi tanımıyoruz…
‘BEN OLSAYDIM’ noktasında dahi durmuyoruz…
‘BEN NİYE OLAYIM Kİ’, diyoruz…
O kadar mükemmeliz ki, bize YARGIÇLIK yakışıyor, ki o yüzden SUÇLU da hep diğerleri oluyor !
Peki, niye böyleyiz ?
Niye hep bir diğerinin zayıf anındayız ?
Tamamlamak yerine, niye eksiltmeyi tercih ediyoruz ?
Oysa ki hepimiz aynı yorgun coğrafyanın çilekeşleri değil miyiz ? Ömrünü; kariyer yapmak, dişi kuş olarak yuvayı yapmak, çocuk yapmak, gerekeni yapmak, yakışanı yapmak, anlamamış gibi yapmak ve yeniden yapmaklarla geçirmişler olarak, benzemiyor muyuz birbirimize ?
Derdimiz hep aynı olmadı mı ?
Açlık…
Yoksulluk…
İşsizlik…
Siyaset…
Adalet…
İsmet Özel ne güzel demiş…
“Bu ülkede hak yemek, sol elle YEMEK yemek kadar dikkat çekmedi hiç…”
Ortak derdimiz tam olarak bu !
Fark edemediğimiz, belki de etmemizi istemedikleri şey tam olarak bu !
Tamam, bu da geçecek elbet…
Yaşadığımız tüm bu şeyler geçip gidecek…
Bizi birbirimize düşüren bu şartlar geçip gidecek…
Ama şairin de dediği gibi;
-
Bu da geçer diyeceksin…
Geçecek elbet !
Sonra, “bu da geçer” diyeceğin başka şeyler gelecek !!!
Hayat bu…
Hepsi geçecek ama…
Bu da geçer’ler hiç bitmeyecek…!!!!!
-
O yüzden, birbirimizde ÖFKE biriktirmek yerine, biriken sorunlarımızda güçlensek ya… Birbirimizin hayatlarını yargılamadan önce, birbirimizin ayakkabılarını giysek ve her birimiz, bir diğerinin geçtiği yollardan, sokaklardan geçse, takıldığı taşlara takılsa ya… Yeniden ayağa kalksa ve aynı yolu tekrar gitse ya…
Hayatları, “…boyun eğmek zorunda kaldığım her şeyi unutup, çok sessiz ve huzurlu bir yerde dinlenmek istiyorum” diyecek kadar bezmiş olanlarız madem, birbirimizde dinlensek ya…
Gecikmeden…
Çok gecikmeden…
