Aslında gülümsüyorum da Belki siz göremiyorsunuz
-
Pek gülümsemiyormuşum, resimlerde…
Öyle diyorlar !
Derin derin düşünüyorumdur, belki… Resim çekildiği an, o sahte tebessümü neden yapıştırır, pardon yakıştırır ki insan yüzüne ! Peki, nerden biliyorsunuz gülümsemediğimi ? Oysa her an bol tebessüm bırakırım, hayatımın her karesine…
Çok konuşmayı sevmem, cümleler yorar ruhumu…
Kendimi anlatma gereği duymam…
Hep gülümserim, hep gülümser geçerim...
Mesela kırıldığım, incindiğim an…
Mesela çok boş konuşanın karşısında, çok ukalanın, çokbilmişin, lafı havada kalanın…
Gülümser geçerim.
Bir de geçemediklerim var tabii !
Gece hüznüme, sabah ağrıyan hayallerime, bir şarkıda, bir filmde hazanlı gözlerim dolduğu an, bir kahvede daldığım an da gülümserim…
Çok da güzel gülümserim !
-
Sizi bilmem ama… Şair Gülten Alp’in hayata dair anlarımızın BELKİ kısmına dair kelimeleri, için için gülümseyen suratlarımızın hayatla beraber ne kadar acı bir gülümseme içinde boğulduğunun da bir karşılığı aslında ! Gülümseyip geçmek de bunun en büyük, en önemli parçası hatta…
Bir tanesi demiş ya, GÜLÜMSEMEYİP DE NE YAPALIM !
Biraz buna dair…
Geçen gün, ülkemin yoksul insanları için dağıtılan patateslerin, büyük bir kamyon halinde nasıl talan edildiğini izledim paylaşılan bir videoda… Bir kamyon patatesin bir anda kalabalık içinde nasıl eriyip bittiğini izledim… Maskesiz, sosyal mesafesiz hayat telaşında, o bir çuval patatesi kapma telaşında, bir diğerini iten, çeken, zorlayan, sırasını kaptırmamak için mücadele edenlerin, ocağındaki tek tencerenin açlığında ne de büyük bir tutsaklık yaşadığını izledim…
Yardımı bile beceremeyen hallerimizi de…
“Manzaralar, bazen sıkıntımızın elbisesini giyer” diyen Necip Fazıl ne de haklıymış, anladım…
Ve ben de…
Gülümsedim !
Acı acı gülümsedim !
Düşündüm de gülümsedim !
Sordum, sorguladım, gülümsedim !
Öfkelendim, sinirlendim, gülümsedim !
-
Pek gülümsemiyormuşum, resimlerde…
Öyle diyorlar !
-
…demiş ya Gülten Alp, ki aslında gülümsüyoruz, hem de hep !
Var bir gülümseme suratlarımızda…
Var bir tarafında, bir köşesinde, sinmişliğinde…
Görmek lazım belki de, hikayesini yakalamak lazım !
O gülümsemeler içinde giderek kaybolan birbirimizi kurtarmamız lazım !
“PEKİ BEN” dediniz mi hiç, okurken ?
Haklısınız, Şair Haydar Ergülen’in tarifindeyiz bugünlerde…
-
insan bazen yağmurludur,
bazen tozlu…
bazen yağası gelir insanın,
bazen tozası…
bazen de bulut olup,
dökülesi…
-
