34 CAN İÇİN, ÜLKEDE ADALET BULUNAMADI
Salih Ürek, Bedran Encü, Adem Ant, Erkan Encü, Şivan Encü, Muhammed Encü, Bilal Encü, Aslan Encü, Mehmet Ali Tosun, Savaş Encü, Orhan Encü, Nadir Alma, Celal Encü, Fadil Encü, Mahsun Encü, Şervan Encü, Yüksel Ürek, Cemal Encü, Cihan Encü, Vedat Encü, Serhat Encü, Salih Encü, Özcan Uysal, Hüseyin Encü, Nevzat Encü, Hamza Encü, Selim Encü, Zeydan Encü, Seyithan Enç, Hüsnü Encü, Selahattin Encü, Osman Kaplan, Abdulselam Encü, Şerafettin Encü…
Okumakta zorlandınız mı ?
Peki, merak ettiniz mi ?
KİM BUNLAR diye !
ONLARA NE OLDU diye !
BUNCA KALABALIK NE diye !
28 Aralık 2011 günü desem…
Saat 21.39 ila 22.24 arasında diye eklesem…
Tam 5 sene olacak… Roboski için tam 5 sene olacak… 34 bedeni parçalayan bombalar için koca bir 5 sene olacak… Irak sınırında kaçakçılık yapan bu kalabalık çaresizliğin üzerine dört adet bomba bıraktığımız AN için koskoca bir 5 sene olacak…
50 katırın yüklü olduğu petrol ve sigaraya ekli karar anımız ÇIĞLIKLARA boğulmuşken mi ?
Yok…
Değişmedi…
Hiçbir şey değişmedi…
Aradan geçen bu 5 seneye rağmen ne ADALET ne de VİCDAN katabildik toprağa damlayan onca kan için… Toprağa indirilen onca beden için… Yakılan ağıtların sınır boyunca yükselen yankısı için… Çerçevelerde kalan çocuk gülüşler için…
Ne EMİR-KOMUTA zincirini çözebildik ne de o zincirin hangi isimlere uzanabildiğini… Koordinatları yükleyip havalanan savaş uçakları için kimse ayağa kalkıp da EMRİ BEN VERDİM demedi, diyemedi… Var olan şeyi YOK saydık o yüzden… Ve olanı OLMADI kabul ettik… BİTİRDİK… BİTTİ sandık !
Ama UNUTMADIK…
38 kişiden sadece 4’ü hayatta kalabilmişken, unutmadık…
Ölenlerden 19’u henüz reşit bile değildi, ki hiç unutmadık…
Çünkü henüz çocuklardı, gençlerdi…
Ama en çok da, yoksullardı…
Katırlara yüklü yorgun yaşamları vardı…
Sınırın ötesine taşınan zorunlulukları vardı…
Elde yoktu, avuçta yoktu, başka çareleri hiç yoktu…
Bugün mü ?
34’ün ağıtında duranlar artık bu ülkede değiller… Bulamadıkları ADALET için Avrupa’dalar… Çocuklarının, oğullarının, eşlerinin, kardeşlerinin parçalara ayrılmış bedenlerini bir araya getirip toprağa indirdikleri o gün için, bulamadıkları HUKUKU bulmak için bir kez daha sınırın ötesindeler…
Sahi, bu çok daha büyük bir UTANÇ değil mi ?
Adaleti verememek daha büyük bir UTANÇ değil mi ?
Evet…
Roboski katliamıyla ilgili Anayasa Mahkemesi’nin de reddiyle beraber iç hukuk yolları tükendi ve Dosya, 281 kişinin başvurusuyla beraber Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne taşındı.
Taşınan Dosya’da söylenen şey mi ?
Çok net…
“Katliamdan sorumlu olanların yargı önüne çıkarılması yönünde bir karar verilmesini talep ediyoruz…”
Roboski’nin acısını ACISI gibi görmeyenlerin ülkesinde şunu soralım mı, hani bir ORDU nasıl olur da havalanan savaş uçaklarının EMİR-KOMUTA zincirinde kimlerin durduğunu bilmez, ki bu sürece ekli siyasetin halkasında KİM ya da KİMLER var bilinmez ?
ADALET MÜLKÜN TEMELİDİR diye yazdığımız Mahkeme salonlarımızın bize o ADALET noktasında sunacak bir şeyleri olmalı, aksi halde o yazı BİR CÜMLE olmanın ötesine geçemeyecek ve bizler, o ADALET için sınırın ötesine taşınmaya devam edeceğiz…
İstediğimiz şey bu mu ?
ÜLKEMDE ADALET BULAMADIM diyen kalabalıklara yenilerini eklemek mi ?
