Bugün şiirlerin olsun

Bugün Nazım Hikmet olsun

Çok fazla okuyan, takip eden, alıntılar yapan biri olarak, Nazım Hikmet’in bende yeri çok ayrı… Her kelimesinde durup da düşünmenizi sağlayan öyle bitmek bilmeyen bir enerjisi var ki, buna karşı koyamıyorsunuz…

Bir yerde okumuştum…

-

İnsan biraz da yitikti... Kendiyle konuşmaya bile mecalsizdi… Herkesi tanırdı, küserdi, barışırdı, ama bir kendine açmazdı kapılarını…

-

Sanırım o kapıları kendimize doğru açmayı başaran ender isimlerden biri, Nazım Hikmet…

O yüzden, bu sayfada o olsun, onun şiirleri olsun istedim…

O anlatsın hayatı, bizleri, umutlarımızı, beklentilerimizi…

O fısıldasın söylenemeyenleri, ertelenenleri, sinenleri…

Şiirlerinden parça parça bir şeyler okuyalım o zaman…

Ardından kapatalım gözlerimizi, umuda ve yarına…

Daha iyisine, daha güzeline, kavgasız bir yaşama…

Olur mu olur !

O zaman Nazım başlasın, biz dinleyelim…

-

Ağlamak Meselesi…

Nasıl etmeli de ağlayabilmeli

farkına bile varmadan?

Nasıl etmeli de ağlayabilmeli

ayıpsız,

aşikare,

yağmur misali?”

*

Yaşamaya Dair…

Yaşamak şakaya gelmez,

büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın

bir sincap gibi mesela,

yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,

yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

Yaşamayı ciddiye alacaksın,

yani o derecede, öylesine ki,

mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,

yahut kocaman gözlüklerin,

beyaz gömleğinle bir laboratuvarda

insanlar için ölebileceksin,

hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,

hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,

hem de en güzel en gerçek şeyin

yaşamak olduğunu bildiğin halde.

*

Dünyayı verelim çocuklara…

Dünyayı verelim çocuklara hiç değilse bir günlüğüne

allı pullu bir balon gibi verelim oynasınlar

oynasınlar türküler söyliyerek yıldızların arasında

dünyayı çocuklara verelim

kocaman bir elma gibi verelim sıcacık bir ekmek somunu gibi

hiç değilse bir günlüğüne doysunlar

bir günlük de olsa öğrensin dünya arkadaşlığı

çocuklar dünyayı alacak elimizden

ölümsüz ağaçlar dikecekler

*

Onu okumak, hayatı okumak gibi… "Bizim kalbimiz hep kırıktır çocuk… Ama biz yine de eksik etmeyiz sol cebimizden umudu" derken, vazgeçmemektir hatta… İnandıkların için yaşamaktır… İnandıkların için ayağa kalkmaktır… İnandıkların için konuşmaktır… Hayatı, bazen herkes adına omuzlamaktır… Umudun bittiği yere çiçek dikmektir… Slogan değil, gerçek olmaktır… Yandaş değil, bazen yalnız olmaktır…

Nazım’ı okumak zordur…

Okunanları yaşamak da…

Peki, sizde ne kadar Nazım Hikmet birikti ?

Yoklayın bir kendinizi…