Kaderci misiniz Peki ne kadar
Doğduk…
Kader…
Yaşadık…
Kader!
Başardık…
Kader!
Evlendik…
Kader!
Kaybettik…
Kader!
Açız…
Kader!
Doyduk…
Kader!
Tanıştık…
Kader!
Öldük…
Kader!
Her şey, ama her şey KADER…
Başımıza gelen, gelmesi muhtemel her şey…
Kontrolsüz…
Öylesine…
Durup bekliyoruz adeta…
Nasılsa olacak, diyoruz…
Kader !
Sahi, bu mu ?
Anladığımız… !
Bildiğimiz… !
Yok…
Durun orada…
Kader, bu değil…
Hayat bundan ibaret değil…
… Şengül Boybaş’dayım o yüzden bugün ve KADER denene bir tanım ekleyelim istiyorum !
Der ki, Şengül Boybaş…
-
İnsanın kaderini sevebilmesinin şartı, ONU ANLAMASIDIR... Anlayamadığımız şeyi, SEVEMEYİZ... Hayatının neden bu halde olduğunu bir kere anladın mı, ister istemez DEĞİŞİRSİN... Sen değişince, kaderin de değişir haliyle...
Değişim, anlamanın bir numaralı yan ürünüdür !
Meseleye böyle bakınca da, kaderimizi anlamanın, onu ŞEKİLLENDİRMEYE giden ilk ve en önemli adım olduğunu söylemek yanlış olmaz herhalde…
-
Elinizde tuttuğunuzu anlayın istiyorum…
Kaderinizi, başkalarına teslim etmeyin diyorum…
Özetle diyorum ki…
Konuştuğun her an…
Ayağa kalktığın her an…
Cesaretini topladığın her an…
Yenilgiyi kabul etmediğin her an…
Sahip olduklarını fark ettiğin her an…
Kendin olmaya karar verdiğin her an…
Sen BİTTİ demeden bitmediğini anladığın her an…
KADER dediğin şey senin ellerinde diyorum…
Az biraz DÜŞÜN diye de ekliyorum…
Düşün…
Hayat denen oyunda bir figüran değil, assolist olduğunu düşün ve…
Giovanni Papini noktalasın bugünü…
-
Neyim ben, Tanrı aşkına !
Hayatımı doldurmaya, zamanımı çalmaya, ruhumu didiklemeye, düşüncemi emmeye, dostunuz, sırdaşınız ve haberciniz olmamı istemeye ne hakkınız var sizlerin?
Beni kim sandınız ?
Tokatlanası suratlarınızın önünde aklın komedyasını her gece sergilemek için maaş bağlanılan bir oyuncu muyum ki ben ?
-
