HİÇBİR ŞEY ESKİSİ GİBİ OLMAYACAK!

KURTULUŞ Gazetesi'nden tüm dostlara selam ve saygılar..

Merhum babam Numan Dingil'in gazetesinde buluşmak, bugünleri de görmek ve KURTULUŞ'u yeniden yaşatmak varmış..

Bu vesile ile 'Babalar Günü'nde babamı saygı ile anıyorum, ruhu şad olsun..

Son 3 yıl bizim için hakikaten zorlu bir süreç oldu..

Pandemi, orman yangınları, sel taşkınları ve son olarak da yaşadığımız deprem!..

Üstlelik sıradan bir deprem değil! Asrın felaketi de değil..

Bin asırdır böyle bir felaket yaşanmadı!.

Öyle ki şiddeti 7.6 ölçekli falan da değil, kesinlikle 11, 12 şiddetinden aşağı değildi..

Sanki 500 atom bombası atıldı Hatay'a, güzelim şehrim yerle bir oldu!!

Durmak nedir bilmedi sarsıntı..

Yıkılan binalar, çığlıklar, çaresizlik adına ne varsa hepsini iliklerimize kadar yaşadık!

Enkazın altında günlerce, soğuk demir ve betonların altında yaşam mücadelesi veren ve kurtarılamayan insanlar için empati yapınca, doğrusunu isterseniz tüm dengelerim bozuldu!

Hayatta kalanlar, yaşadıklarına mı sevinsin, kaybettiklerine mi üzülsün?

Yaşanan acılar ve felaketler, duygularımı tamamen köreltti..

Öyle ki aldığımız acı haberler sıradanlaştı, insanlar cenazelerini bulduklarında  müjdeli bir haber alır gibi sevindi..

Düşünsenize cenazeniz size teslim edilince, sağ bulmuş gibi seviniyorsunuz..

Bugünleri de gördük!

Pek çok şeyimizi kaybettik..

Temennim; "Böyle bir felaket bir daha yaşanmaz ve insanlar tüm bu yaşananlardan ders çıkartır" diyeceğim ama;  görüyorum ki ders çıkartımıyoruz..

Kaç defa başımızdan büyük afetler geçtiği halde, depreme dirençli binalar, evler ve şehirler kurma zorunluluğumuza rağmen eski adet ve alışkanlıklarımızdan vazgeçmiyoruz. 

Hala fay hatlarına yerleşim yerleri inşa etmekten geri durmuyoruz..

Deprem hepimizi birbirimize eşitliyor ama yine de uyuma numarası yapmaya devam ediyoruz!!

Hatay da tarih boyunca geçmişte büyük depremler olmuş, bunu bildiğimiz halde tedbir almıyoruz..

Sonra da 'Kader' diyoruz!!

Deprem ve diğer doğal âfetler, insanlık tarihi boyunca her zaman gündemde olmuştur..

Önlem almayan, ihmali bulunan insanoğlunun deprem ve kazaları sanki zorunlu bir kadermiş gibi yorumlamaları veya ilâhî ceza olarak algılamaları dinimiz açısından da doğru değildir.

Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak!

İnsanlar bir daha evlerine gidemeyecek. Her şey anlamsızlaşacak. En yakınlarını kaybedenlerin bir daha gülebilmesi için çok uzun bir zaman geçmesi gerekecek. 

6 Şubat’ta yaşanan deprem hayatımızı kökünden değiştirdi. 

Parayla satın alınabilen şeyler zamanla gelir yerine elbette. 

Yeni eşyalar, yeni bir hayat. Ama ya parayla satın alınamayanlar? 

Aile, uğruna ömür verilen insanlar, evlerin içindeki o cıvıltı, umutlar, hepsi yitip gitti. 

İşte bunlar bir daha geri gelmeyecek. 

Bazı şeylerin telâfisi yoktur.

Hani şu durumu 'fırsata' çevirip "Hatay'ın sokak ve caddelerini, altyapısını, konutlarını 500 yıl ilerisine göre yapabilsek", diyorum..

İnancım yok, çünkü güvenmiyorum, 'yaşadıklarımızdan ders almıyoruz' aynı şeyleri ısrarla yapıyoruz..

O yüzden hiçbir şey eskisi gibi olmayacak!!