Hezimet
Hatay Amatör takımlarından baya bir eleştiri alıyorum.
“Üstat bu şehirde sadece Hatayspor mu var?”
“Bizleri unutma gözardı etme!” diye haklı sitemleri var..
Doğrudur amatör takımlara yeterince yer vermiyoruz..
Burada kendi kendimi eleştiriyorum ve haklı olduklarını ifade etmek istiyorum.
Ama beni de amatör spordan soğutan gerekçeler de var!
Adı üstünde “amatör” diyoruz..
Yani burada paradan ziyade yetiştiricilik ön planda..
Geleceğin yeteneklerini hazırlama dönemi demek “amatör..”
Amatörce oynamak, yani zevkine, spor yapmak için oynamak “amatör..”
Gençleri kötü alışkanlıklardan korumak ve spora teşvik amaçlı yapılır “amatör spor..”
Ama işte öyle değil artık “amatör spor..”
Amatör kulüpte başkan olmak ve yönetici olmak için deste deste paranız olması gerekiyor.
Transferde ödenen rakamlar profesyonel futbolculara ödenen rakamlara yetişti, hatta bazen ipin ucunu da kaçıran oldu.
İpin ucu kaçınca amatör spora başkan ve yönetici de bulunmaz oldu.
Tarihi kulüpler ya kapandı ya da isim hakkını devretti..
Avrupa’ya baktığınızda 1800’li yılların takımları halen profesyonel ve amatör kümelerde mücadele etmektedir.
Türkiye’de Hatay’da bu durum söz konusu değil.
Feshetmek, kapatmak, küme düşürmek moda oldu şimdi.
Hatay’da amatör spora son dönemlerde destek olan Yılmaz Gülbahar ve Oktay Küçükdüveyki gibi isimleri de bu sebepten dolayı spordan ve futboldan soğuttular.
Dipsiz kuyuya para verir gibi ceplerinden karşılıksız verdiler!
Eskiden amatör kümede maçın primi züngül tatlısıydı, şimdi ise maçın primi para oldu..
Amatör sporu, profesyonelleştirdiler..
Şimdi amatörde oynayacak futbolcu bulunmuyor..
Profesyonelleri amatöre çeviriyor..
Çünkü amatörler artık yetiştirici değil, hepsi yarışmacı olmuş!..
Amatörlüğün özelliği ve bir cazibesi kalmadı.
Herkes profesyonelliğe özenirse olacağı da bu olur!
Bölgesel Amatör Liginde niye başarılı olamıyoruz!
Çünkü yetiştirmiyoruz, hep hazır alıyoruz!
Üretmeyen toplumların sonu hezimet olur!
Hatay’da amatör hezimet yaşıyor!
İşte bu yüzden amatör spordan soğudum!
