Ateş düştüğü yeri yakmaz herkese ulaşır
Başka şeyler yazacaktım, dünden kalan. Ancak üç gün üste gelen şehit haberleri hepimizi perişan etti.. Öfkemiz burnumuzda..
Yaşanan bu acılara her gün bir yenisi ekleniyor..
Öyle bir hale geldik ki, getirildik ki;
Eskiden bir şehit haberiyle ayağa kalkardık, şimdi her gün gelen şehit haberleri ‘sıradan haber’ olarak görülmeye başlandı, sosyal paylaşım siteleri gezmelerden, tozmalardan, eğlence resimlerinden geçilmiyor..
‘Şehit mi var, terör mü var?’ toplum bihaber..
Nereye gidiyoruz böyle?
Teröre, katliamlara seyirci olmaya başladık, duygularımızı kaybettik, milli ve manevi değerlerimizi yitirdik..
İnsanlık nereye gidiyor böyle?
Düşünsenize;
32 senedir teröre karşı tek yürek olamadık…
Artık, tehdit kalbimize indi..
Mutlaka ve mutlaka tek yürek olmamız gerekiyor.
Başka çare yok…
Birbirimizle cebelleşmek, ancak ve ancak kahpe odakların işine yarıyor…
Hukuk ve demokrasi içinde kararlı bir terörle mücadele için hepimizin bir olması gerekiyor…
“Artık yeter” diye diye bugünlere geldik.
Evet, ne yazık ki ciddi bir tehdit altındayız…
Ateş düştüğü yeri yakmaz, herkese ulaşır…
Bu nedenle Türkiye’de herkes amasız fakatsız teröre karşı tek yürek olmak zorunda…
Bundan ötesi yok, terör ayrılıklarımızdan besleniyor.
Bir olmak zorundayız…
İktidarı, muhalefeti, sivil toplumu ve kurumları ile Türkiye teröre karşı tek ses olmalı…
****
Öyle bir millet haline gelmişiz ki çoktan bölük pörçük olmuşuz.
Sevinçlerimiz, acılarımız bölünmüş.
Ölümlerin ardından “yas” anlayışımız değişmiş.
Aynı ülkenin vatandaşlarıyız ancak acılarımız, sevinçlerimiz ayrışmış.
****
Bunca ayrışma neden?
Ne ara bu kadar ayrı konumda görür oldu bizim vatandaşlarımız birbirlerini?
Ne zamandan bu yana birilerinin acılarına diğerleri gülümseyebiliyor?
Acının dili, dini, ırkı var da bize mi öğretmediler?
“O taraftan bu taraftan” demeyi değil “o da insan bu da insan” demeyi öğrenememişiz hala belli ki...
****
Sözü çok uzatmanın manası yok.
Unutmayalım ki...
Bir olmazsak “biz” olamayız..
Biz olmayı beceremezsek “sen” “ben” olmaya devam edip “onları” sevindiririz.
Yerin yedi kat dibine batsın ölümlere gülümsetebilen siyaset!
Kahrolsun insanları o, bu diye ayrıştıran zihniyet!
Lanet olsun öldüren, katleden fikir!
Başımız sağ olsun..
