Alkışlayın şampiyonu

İpi göğüslemek diye bir tabirimiz vardır.

Kimileri koşarak alın teriyle ipi göğüsler. Kimilerinin göğsüne yaklaştırılır ipler..

Hatayspor ipi göğüslemek için hedefine alın teriyle koşarak gidiyor..

Her maçı ayrı bir heyecan ve gurur veriyor..

Son Adana Demirspor maçı, Türk futbol tarihine geçecek bir maçlardan biriydi..

Ben Süper Lig’de dahi böylesine heyecanlı ve keyifli bir maç izlemedim..

Bu kadar yıldır futbol maçı izlerim, son saniyeye kadar soluk soluğa kaldığım bir maçı hatırlamıyorum..

Hatayspor oyuncusu özellikle maçın ikinci yarısında kazanmak için her şeyi yaptı.

Bir takımın kazanmak için inancı, azmi ve yüreği varsa, kazanmaya yetiyor!.

Hatayspor oynadığı futbolla gönülleri fethetmiş durumda..

Üstelik sadece Hatay’ın değil Türkiye’nin gözdesi durumunda..

Medipol Başakşehir, Galatasaray maçlarında olduğu gibi Adana Demirspor maçında da geriden gelen Hatayspor, final biletini kaptı, hem de iliklerine kadar hak ederek..

Hatayspor yeter ki futbol oynamayı istesin, sahada kendi oyununu oynasın, rakip kim olursa olsun hiç fark etmiyor..

Biliyorum; Hatayspor’un başarısının sırrını herkes merak ediyor!

Cevabı çok basit; ekip çalışmasından kaynaklanıyor.

Takımın teknik patronu İlhan Palut, sistemini oyuncularına üç yıldır ezberletmiş durumda..

Sistemi olan takımın karşısında kimse duramaz.

Üç yıldır takımın omurgası hiç bozulmadı. Temel sağlam olunca, sonradan gelen oyuncularda bu takımda hiç sırıtmadı.

Aksine parladılar bu sistem içerisinde..

Hatayspor finale kalamasaydı, çok yazık olurdu.

Çünkü kaybettiği maçlarda dahi kaybetmeyi hak etmedi Hatayspor..

Adana Demirspor maçına güya FİFA kokartlı hakem Halil Umut Meler geldi..

Kime hizmet etmeye geldiği belliydi.

Saymadığı golleri VAR’da izlemedi bile; Caner’i yere serene kırmızı kart yerine az kalsın çiçek verecekti!..

Böyle bir atmosferde 7 dakika uzatma içerisinde yediği gole hemen cevap veriyorsa, Hatayspor her türlü övgüyü hak ediyor demektir.

Hem rakibi, hem hakemi yeniyorsan, sen takımsın demektir..

Herkes tarih yazmaktan bahseder de futbolun içinde ‘efendilik tarihine’ adını yazdıran kaç adam vardır?

Ben notumu düşerim!.

Finali kazansa da kaybetse de bu ülkede “İlhan Palut yılın futbol sanatçısıdır..”

Kendi halindeki bir takımdan harika bir takım yaratmak ve bu takımı 3 yıldır şampiyonluk potasının içinde tutmak hiçbir teknik adamın harcı değildir..

Finalde Hatayspor’un rakibi Gazişehir Gaziantepspor oldu..

Herkes bir şey söylüyor;

“Osmanlıspor çıksaydı daha iyi olur” diye..

Hatayspor kendi oyununu oynadıktan sonra rakibin ne önemi kalıyor Allah aşkına!

Bunu defalarca göstermedi mi herkese Hatayspor!

O halde!

Bırakın Gazişehir Gaziantepspor düşünsün kiminle oynayacağını..

Hatayspor alınteriyle geldi buralara..

Ne lobisi var, ne bakanı, ne dayısı, ne amcası..

Önce yürekten inandığı Allah’ın adaleti var, sonra Valisi ve Belediye başkanı var..

Dahası ve hepsinden önemlisi sahada mangal gibi yüreğiyle oynayan, gözü kara, davasına inanmış adamlar ordusu var..

Yetmez mi?

Avuçlarınız kabarıncaya kadar alkışlayın şampiyonu!