Dersimi aldım Mutlu olabilir miyim
Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu Ağustos 2020 Raporu’nu okurken, öldürülen 27 kadında DURDUM… 16’sının neden öldürüldüğünün tespit edilemediği, 4’ünün ekonomik bahaneyle, 7’sinin boşanmak istemek, barışmayı reddetmek, ilişkiyi reddetmek gibi kendi hayatına dair kararlar almak isterken öldürüldüğünü okurken, DURDUM… 27 kadının 8’inin evli olduğu erkek, 6’sının birlikte olduğu erkek, 4’ünün eskiden evli olduğu erkek, 4’ünün tanıdık, 2’sinin akraba, 1’inin baba, 1’inin kardeş ve 1’inin de oğlu tarafından öldürüldüğünü anlatan kelimeler arasında adımlarken, DURDUM…14’ünün ateşli silahlarla, 7’sinin kesici aletle, 3’ünün boğularak, 2’sinin darp edilerek ve 1’inin de yakılarak öldürüldüğünün resmedildiği cinayet mahallerinde DURDUM… Son dönemde, İstanbul Sözleşmesi'ne, kadının eşit ve özgür yaşam hakkına yapılan saldırılara karşı toplumda oluşan direnci izlerken, DURDUM…
Aslında, benle duran bir kadın da var bugün…
Söylemek istediği bir şeyler var…
Öfkesi de ama…
Dediği mi ?
Az biraz hayatı adına…
Az biraz erteledikleri adına…
Az biraz da YETER deyişi adına…
Haklısınız…
Gelsin o kelimeler ve bugün, bir kadın noktalasın sayfamızın bu çooook önemli başlığını…
-
BEN, GÜÇLÜ BİR KADINIM…
Çünkü gidenin arkasından el sallamayı öğrendim... Ağlamanın beni küçük düşürmediğini, acıların yaşanarak üstesinden gelindiğini öğrendim... Hayatta kimsenin kendinden daha değerli olmadığını, düştüğünde seni kimsenin kaldırmadığını, insanların bir kısmının iyi günlerini ve kalanın da kötü günlerini fırsat bildiğini anladım... Ailenin insan hayatındaki önemini, yalnızlığın baki olduğunu ve onu sevmen gerektiğini gördüm…
Karanlıktan korkmuyorum artık, yalnızlıktan korkmadığım gibi…
Geceleri tek başıma kaldığımda, koridorun ışığı korumaya yetiyor beni… Çünkü zombiler beni yemese bile, bir gün ölmekten kaçamayacağımı öğrendim… Yatağımın altında yaşadığına inandığım canavardansa, insanların çok daha tehlikeli olduklarını anladım... Kimsenin BEN olmadığını, iyi niyetin bir halta yaramadığını, herkesin hep daha fazlasını beklediğini gördüm... Kötü niyetli insanlara alıştım... Kendi çıkarları için başkalarını harcayan insanlarla atıştım... Sütten ağzı yananların beni üfleyerek karşılamasına alıştım…
BEN, GÜÇLÜ BİR KADINIM…
Çünkü ayaklarım hep yere basılı değil... Korkmuyorum uçmaktan... Geri düşmekten de çekinmiyorum... Biliyorum yara alacağım yerleri, acısa da üfleyince geçmeyeceğini, ama elbet bir gün biteceğini… Ben, güçlüyüm. Çünkü düştüğümde ağlarken, bir yandan kendime gülmeyi de öğrendim. Pire yüzünden yorgan yakmamayı, kimseyi kırmadan derdimi anlatmayı, sabrı ve tahammülü öğrendim…
Her şeyi bir kenara bırakıp aşık olmayı, sonuna kadar savaşmayı, kendime zarar verdiğim yerde gitmeyi, özlesem de aramamayı, arasam da bundan utanmamayı, gururuma gol atmayı öğrendim…
BEN, ARTIK GÜÇLÜ BİR KADINIM…
Çünkü topuklu ayakkabı giydiğimde yanımda babet taşımayı, babetler vurur diye yarabandı almayı, kıyafetlerin insanları önemli kılmadığını öğrendim.
BEN, GÜÇLÜ BİR KADINIM…
Çünkü kadın olmayı, her koşulda ben olmayı, dışımda kırmızı ruj süren bir kadın olmasına rağmen içimdeki çocuğa sahip çıkmayı, hayallerimin peşinden koşmayı ve daha birçok şeyi öğrendim…
Yani diyorum ki, sevgili hayat…
Ben, çokça sınandım…
Dersimi de aldım…
Artık mutlu olabilir miyim?
-
