Birikiyoruz İster istemeden
-
Her şeyin herkese anlatılmayacağını öğrenene kadar, çok tanışacak, çok konuşacak, çok yanılacaksın… Sonrası, bir upuzun seyrediş… Uzaktan !
-
…diyen haklı !
Aslında hepimizde var, o anlatma ihtiyacı…
“Yargılamadan, infaz etmeden dinleyecek birileri olsa” dememiz bundan !
Bunu iki türlü yaparız, çokça…
En çok da bir bar koltuğunda !
Birçoğu, değme psikologlara şapka çıkartırcasına öylesine yol haritaları döker ki önünüze, gecenin labirenti içinde kaybolmuşken, aydınlığa kavuşmuş bir keşiş edasıyla ayrılırsınız, döküle saçıla başladığınız o sohbetten ! Diğer türlüsü ise zaten bir psikoterapi koltuğudur…
Açılmak için ya sarhoş olmamız ya da karşımızdakine tamamen yabancı kalmamız gerekiyor anlaşılan !
Niye ?
Birbirimize bu kadar mı güvenmiyoruz ?
Bir tanesi, “DÜZELMEYİZ” demiş… “MEMLEKETİN HALİ GİBİ HALİMİZ” diye de eklemiş… “Memleket ne zaman düzelecek sorusunun cevabı, esasında çok basit ! Kitap okuyanların sayısı, Survivor izleyenlerin sayısını geçtiği zaman…”
Eldekine CEVAP gibi gözüken, aslında cevaptan öte, gülümseten hallerimize dairiz bugün !
Belki de asıl cevap da budur…
Gülüp geçmektir…
Bizi tüketeni tüketmektir !
O zaman, budan sonrası Ahraz SNR’den, bir şiirden…
-
Çok düşünerek yaşamıyorum artık…
İp mi dolaştı?
Çözmeye uğraşmıyorum, dolaştığı yerden kopartıyorum…
Vazo mu kırıldı?
Yapıştırmıyor, kalanı da ben kırıp, kaldırıp çöpe atıyorum…
Yemeği mi yaktım?
Amannn, yanarsa yansın…
Yanan canım olmasın, yemek dediğin nedir ki!
Kör boğaza ne verirsen doyar zaten…
Yeter ki, benim canım sağ olsun, diyorum!
Bazen dışarıdan, bazen kahvaltılık yiyorum…
Birine bir şeyi artık bir kere söylüyorum…
Anladı anladı, anlamadı, anladığı kadarıyla bırakıyorum!
İster doğru anlar, ister eğri, çok da tın yani...
Fazladan hiç̧ bir şey istemiyorum artık, hayatımda ve yaşam alanımda…
Takımı bozulmuş̧ tabak çanak, giyilmeyen giysiler, at gitsin ya da ver başkası sebeplensin…
Değerini yitirmiş̧ insanlar mı?
Amann, hayatımda yeri olmayanların telefon rehberimde de isimleri olmasın!
Sil gitsin…
Zararlı kim varsa, “arın bitsin” diyerek başladım!
Önce, içsel temizlik yaptım…
Evsel temizlikle noktaladım…
Oh be, dünya varmış̧…
Eşyaların yenilerine evimde, insanların iyilerine içimde yer açtım…
Belki çok geç̧ kaldım ama...
Zararın neresinden dönersen, ‘kâr’ dedim!
Hiçbir kârım olmasa da, en azından zararım da olmaz!
E bundan büyük kar da bulunmaz…
-
Ne dersiniz :)
