Antakyalı oyuncu ve yönetmen HamdiAlkanın alzeymır hastası annesinin ölmesinin ardından kaleme aldığı veda yazısı.

Canım annem dün akşam vefat etti.Öylesine zor bir zaman ki anneciğim günlerdir akan gözyaşlarıma şimdi senin yokluğunun acısı eklendi.Aylardır yaşama tutundun.Memleketin Antakya depremde yıkıldı yok oldu.Akranların arkadaşların tanıdıklar göçen binaların altında kaldı.Çıkabilenler şehirden göçtü.Çıkamayanlar,çıkarılamayanlar bu dünyadan göçtü.Sami amca öldü,Şaul amca öldü,Doktor Bessam öldü. …Zahter kokulu Antakya öldü.Bunları farketmeyeceğin bir hastalıkla yoğun bakımda uyuduğun için buruk bir mutluluk duydum beni affet.Öyle günlerden geçiyoruz ki anneciğim deprem belki bitiyor ama yüreklerimizdeki fay kırıklarını cahilce çabalarla derinleştirmeye çalışanlar var.

Sen dün aramızdan ayrılarak bir kez daha anne olarak bizi korudun.Çok değil bir hafta önce her şey yerli yerinde iken aramızdan ayrılsaydın belki bizde Antakya’da olacak şimdi ise bu dünyada olmayacaktık...Şehirler yıkılır zamanla yenileri inşa edilir.Ama o şehri şehir yapan ruhu satın alacağınız inşa edeceğiniz ne bir yer ne de bir para birimi bu evrende mevcut değil.Bu yüzyılları binyılları gerektirir.O ruh sanatla,eğitimle sabırla ilmek ilmek oluşur.

Ben şu an hayattaysam bunun sebebi yine sen oldun anneciğim.Ve çok sevdiğin Antakya’yı yeniden yaşatmak için çalışmak sana sözüm olsun.Tüm bölgede ki canlarımıza nefesim yettiğince ses olmak sözüm olsun.Seni Antakyalılığımın hoşgörüsü, sıcaklığı,samimiyeti ile uğurluyorum.

Huzur içinde uyu."